στη χωρα του πότε-πότε ή ποτέ-ποτέ

ναί, είμαι ενήμερος...μπαίνω στη χώρα όπου κανένας κανόνας δεν είναι απαράβατος, καμία αξία δεν είναι αδιαπράγματευτη, όλα έχουν κι άλλη όψη, ανάλογα με τα τυχόν συμφέροντα των μικρομέγαλων του τόπου...ναι είμαι στη χώρα του... ίσως αύριο, τα λέμε, νάστε καλά, θα δούμε...ναι είμαι στη χώρα του ..."Ωσαννα...Ωσαννα ...σταυρωσον...σταυρωσον"...ναι είμαι στη χώρα του ήλιου και της μαυρίλας, της μιζέριας και της σπατάλης, της απάθειας και της υπερβολής...είμαι καταμεσής της παρακμής και την απολαμβάνω, τα πάντα αντιστρέφονται, οι καλοί κακιώνουν κι οι κακοί νικούν, οι τίμιοι εξαγοράζονται και τα θύματα εκδικούνται, είμαι σε μια χώρα που βυθίζεται και την ίδια στιγμή σκάει κρυφά το σωσίβιο του διπλανού της...είμαι στη χώρα του πότε-πότε ονειρευεται ,μα ποτέ-ποτέ δεν υλοποιεί...είμαι στη χώρα...

τι ειναι ηζωη;;;στιγμες

...χιονόνερο που ποτέ δεν θα γίνει άσπρο φως να γεμίσει την ψυχή μας
ψιλόβροχο αδύνατο καθαρίσει τα λάθη μας, να δώσει υπόσχεση για όνειρα καλύτερα...